Neyzen Tevfik - Azab-ı Mukaddes

Azab-ı Mukaddes

Sevgili cancağızım; Sen azab - ı mukaddes nedir bilir misin? Bak anlatayım sana… İki çeşme düşün. Yan yana duran iki çeşme. O iki çeşme -ki onların adı ayrılık çeşmesidir- hep yan yana dururlar, birliktedirler ama bir değildirler. Asla olamayacaklardır da… Onlar kendileri için tespit edilen ve tayin olundukları yerde durmak ve oradan akıtmak durumundadırlar. Buna mecburdurlar, buna mahkumdurlar… Oysa su, bu durumdan bîzardır. Suyun şikayeti bu mahkumlara mahkum olmaktır. Çeşmeler onu kısımlara, parçalara ayırmaktadır. Bu bir canın parçalanması gibidir. Acı verir. Bu acıyla tadı değişir suyun, harareti değişir, saflığını yitirir. Acısı azaba dönüşür. Onun için tek kurtuluş çeşmenin ağzından akmaktır. İşte çeşmelerden akarken ki telaşı bundandır. Akar ve hızla yeniden bir olmak için koşturur. Bizim çeşmemizden -yani ayrılık çeşmesinden- akan su diğer çeşmelerden akanlara nispetle şanslıdır. Bu kavuşmayı kolaylaştıracak, çabuklaştıracak bir tekne vardır. Su, bu tekneye minnettardır. İhtiyaç sahipleri gelip kendisinden bir miktar alıp götürseler de, o buna çoktan razıdır. Çünkü o, sonsuz bir kaynaktan gelmektedir, hiç tükenmez, usanmaz ve iştiyakla, hasretle akar teknenin içine… İşte aynı kaynaktan gelip ayrı ayrı çeşmeden akmanın adıdır azab - ı mukaddes… Bir mahkuma mahkum olmanın adıdır azab - ı mukaddes… Şartların dayatmasıyla saflığını, zorunlu yitirmenin adıdır azab - ı mukaddes… Ve ayrılmanın ve yeniden kavuşmanın adıdır azab - ı mukaddes… Evet sevgili cancağızım; sevginin kaynağı tektir. Aşk ehli değişik yerlerdeki çeşmelerden, değişik zamanlarda akan su gibidir. i şt e bi z de s en ve ben yan yana du ran iki çeşme den akan su gibiyiz. Tek kaynaktan gelen, aynı tekneye ayrı ayrı akansu gibi vesselâm. Bir teknede yeniden yeniden yeniden kavuşmak dileğiyle.