Karlar Düşer

Dilekçe İşler'in İstanbul Beyaz başlıklı yazısını kıskandığım için bende bendeki Kar fotoğraflarını paylaşmak (bakın bu sefer gösteriş demiyorum paylaşıyorumm :) istedim.. İşten erken gelince ve ablam evde olmayınca ablama yardım olsun diye çıkıp kapıdaki karları kürüdüm, yolu açtım. Böyle kar kürümeyeli 8-9 sene olmuştur. Bu yüzden 4 saat filan sağ kolum titredi sayılır :) İstanbul'a gelmeden önce anneme yardım olsun diye evimizin yolunu açmak için kürürdük. Evimizin çatısı olmadığı zaman kar böyle çok yağdığında eve su geçmesin diye ve evi soğutmasın diye çatıya çıkar, babamın yapmış olduğu kar küreği ile karları çatıdan atardık. Akşamlar kar çok yağınca şehirde elektirikler kesilirdi. Bizim evde yüksekte olunca bütün perdeleri acar beyaz olan geceyi kısa bir süreliğinede olsa izlerdik. Dışarıda kar varken evde sıcak sobanın başında oturmak güzel bir duygu..

3'üncü fotoğraftaki yerden ve fotoğrafta gözükmeyen(şimdi orada konutlar var) arka kısımda bir yokuştan küçüklüğümüzde acayip/çok kayardık. Tümsekte yapardık ki kayarken zıplayabilelim. Yolu güzelce kayganlaştırdıktan sonra çocuklarla beraber tren yaparak kayardık. Yolun sonunda bazen bilerekten bazen bilmeyerekten yoldan aşağı düşerdik. Bilerekten düşmüşsek nasıl zıpladım diye hava atardık. :) Bahçemize koskocaman kardan adam yapardık. Birde güzel maç yapardık. Top zor ilerliyorya güya kendimizi güçlendirirdik. :) Kaleci olması en güzeliydi. İstediğin gibi uçardın, her tarafta kar olduğundan hiçbiryerine birşey olmazdı..

Fotoğraflarda ben yok muyum? Elbette varım. Hatta kameramanım olmadan kendimi çekmişliğim var. hih Aslında Erzurum'da çekmiş olduğum fotoğrafımda vardı ama bir türlü bulamadım. Yoksa yazıma onuda ekleyecektim..